Zakres oddziaływania środków psychologicznych w projektowaniu przestrzeni komercyjnych czy wystawienniczych wiąże się z umiejętnością zrozumienia mechanizmów determinujących zachowania odbiorcy.

Projekt przestrzeni wystawienniczej poprzedzały badania mające na celu zdefiniowanie:

• psychologicznego pojęcia środowiska architektonicznego przez odbiorcę,
• wewnętrznych reakcji emocjonalnych na czynniki środowiska architektonicznego,
• oraz osobowościowych a sytuacyjnych korelatów reakcji emocjonalnej także na czynniki środowiska architektonicznego.

W rezultacie zebranych doświadczeń powstała koncepcja oparta na zaprogramowanej „wędrówce” widza pomiędzy zawieszonymi prostopadłościennymi elementami sięgającymi do wysokości 140 cm od posadzki. Pozorny chaos zostaje złapany i usystematyzowany poprzez białą drogę będącą wyznacznikiem zaprogramowanej trasy.

Kontakt odbiorcy z dziełami Goi jest tu najważniejszy. Pozostałych uczestników prawie nie widzi. Nie widzi ich twarzy, lecz widzi, że także stąpają po białym odcinku posadzki … tworząc napięcie wzmocnione przez dzieła Francisco Goi.

Zaprojektowana kompozycja plastyczna podparta wiedzą z zakresu psychologii kognitywnej daje szanse kontroli nad widzem, nad jego lękami, odczuciami i pragnieniami a także systematyzowaniem objawiania się palety jego doznań, które ważną rolę odgrywają także w projektowaniu przestrzeni komercyjnych.